پارافین که یک روغن معدنی است توسط لیپازهای بافتی هیدرولیز نمی شود و بدن به عنوان یک ماده خارجی با آن برخورد می کند. افزایش کانتور بدن با تزریق موضعی شمع وارمر استوانه ای، اگرچه در اکثر کشورها ممنوع است، اما همچنان در برخی از مناطق جهان انجام می شود و بیشتر توسط افراد غیرپزشکی انجام می شود.
به دنبال قرار دادن گاز آغشته به پارافین حین عمل در داخل حفره بینی، پارافینوم تصادفی اربیت و کف دست گزارش شده است.
در این موارد به دلیل تزریق پارافین، دستگاه تناسلی، باسن و سینه شایع ترین محل درگیری هستند. پارافین مایع خوراکی آلت تناسلی که به آن لیپوگرانولوم های اسکلروز کننده آلت تناسلی نیز گفته می شود، می تواند منجر به تغییر شکل قابل توجهی شود.
از نظر بالینی، ندولهای سفت و غیر حساس و پلاکهای سفت دیده میشوند که گاهی اوقات با ایجاد زخم یا آبسه و درگیری بافت زیر جلدی همراه است. فاصله بین زمان تزریق و ایجاد ضایعات ممکن است چندین سال طول بکشد.
آسيب شناسي
درم ظاهر مشخصی از “پنیر سوئیسی” را به دلیل وجود حفره های تخم مرغی یا گرد متعدد نشان می دهد که پارافین مایع قبل از فرآوری در آن قرار داشته است. بین حفره ها، بافت همبند فیبروتیک و یک ارتشاح سلولی متشکل از ماکروفاژها، تعداد متغیر سلول های غول پیکر خارجی چند هسته ای و لنفوسیت ها وجود دارد. برخی از ماکروفاژها دارای سیتوپلاسم کفی هستند.
در بافت فرآوری شده مخصوص، ماده خارجی با لکه های چربی لکه می شود، اگرچه شدت کمتری نسبت به چربی های خنثی دارد، که به تمایز پارافینوم از واکنش به سیلیکون کمک می کند، که همچنین دارای حفره های متعدد اما لکه های چربی منفی است.
پارافین گروهی از هیدروکربن ها است که با پیوندهای کربن به هیدروژن اشباع شده و آنها را نسبتاً بی اثر می کند. واحد تکرار شونده اساسی در پلیمرها عبارت است از: –(CH2)n–. پارافین جامد به صورت سخت (موم) و نرم (وازلین) وجود دارد. موم ها هیدروکربن های با زنجیره بلند هستند که n> 20 دارند.
شکل نرم تر پارافین، وازلین، از مولکول های کوتاه تری تشکیل شده است. به نظر می رسد و مانند محصولی است که امروز با آن نام تجاری می رود. هر دو نوع نرم و سخت پارافین نقطه ذوب پایینی دارند. قبل از تزریق، آنها را در داخل یک محفظه احاطه شده با آب گرم گرم می کردند (شکل 1.1)، برای تشکیل مواد نیمه مایع، که امکان تزریق آسان تر را فراهم می کرد.
- منابع:
- تبلیغات:
