خوردن شیره انگور قوچان باعث باز شدن رگ های قلب می شود!!

سطح بالای پلی فنول ها در شیره انگور باعث بهبود عملکرد اندوتلیال، افزایش پتانسیل اکسیداتیو و کاهش اکسیداسیون پروتئین پلاسما می شود.

در نتیجه، تصور می شود که شیره انگور قوچان از تجمع پلاکت ها جلوگیری می کند و از روند پیری جلوگیری می کند.

تحقیقات نشان می دهد که می تواند عملکردهای حرکتی را که به طور طبیعی با افزایش سن کاهش می یابد، بهبود بخشد و از ابتلا به بیماری پارکینسون جلوگیری کند (علایی، 1394).

علاوه بر این، به نظر می رسد مصرف منظم شیره انگور فعالیت نواحی جلویی و پس سری نیمکره راست را افزایش می دهد و در نتیجه ممکن است حافظه را بهبود بخشد و فرآیند یادگیری را تسهیل کند (Xia, 2014). پیشنهاد می شود که شیره انگور ممکن است عنصری برای پیشگیری از بیماری آلزایمر باشد.

درست مانند شراب قرمز، شیره انگور نیز تعدادی از فواید قلبی عروقی، به ویژه کاهش خطر بیماری قلبی را ارائه می دهد.

تحقیقات نشان می دهد که می تواند احتمال ایجاد ترومبوز را کاهش دهد، سطح کلسترول نامطلوب LDL را در خون کاهش دهد، از آسیب به رگ های خونی جلوگیری کند و سطح بهینه فشار خون را حفظ کند (Blumberg, 2015).

به طور طبیعی میزان آنتی اکسیدان ها و به خصوص رسوراترول بسته به انواع میوه ها و نحوه پردازش آنها متفاوت است و اغلب در شراب قرز (به دلیل تخمیر پوست) بیشتر از شیره انگور است.

با این وجود، اثرات منفی مصرف الکل می تواند این تفاوت را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

همچنین در مورد پتانسیل شیره انگور در زمینه مبارزه و پیشگیری از سرطان (از جمله سرطان کولورکتال و پستان) و همچنین دیابت صحبت شده است (Vislocky, 2010). جالب توجه است، اگرچه شیره انگور فاقد فیبر و سرشار از قندهای ساده طبیعی است، اما به نظر می‌رسد که به‌دلیل اثر رزوترول، سطح گلوکز خون را کاهش می‌دهد.

علاوه بر این، نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد شیره انگور قرمز ممکن است به اندازه آب کرن بری تبلیغ شده در جلوگیری از التهاب مثانه موثر باشد.

به نظر می رسد آنتوسیانین ها به ویژه در مبارزه با کولی باسیلوز که شایع ترین علت عفونت های اورولوژی است، موثر باشند.