در واقع باید بدانید گیاهان دارویی آرامبخش گیاهی علفی یکساله است که به صورت توده ای رشد می کند و ارتفاع آن 15 تا 60 سانتی متر است. ساقه مستقیم، استوانه ای، ضخیم و اغلب منشعب است.
برگ ها پهن، تا حدودی گوشتی و موج دار هستند. ساقه ها و برگ ها دارای ویژگی پوشیده شدن با کرک های درشت هستند.گلها که در گل آذین گروه بندی شده اند به شکل ستاره ای پنج پر و به رنگ آبی شدید و به ندرت صورتی یا سفید هستند.
پس از گرده افشانی، در انتهای کاسه گل 4 دانه می بینیم که با پوششی بسیار سخت و مایل به سیاه پوشیده شده اند: اینها در واقع میوه های گل گاوزبان یا به طور دقیق تر گل گاوزبان هستند که به اشتباه به آنها “دانه های گل گاوزبان” می گویند.
این آکن ها، پس از له شدن، بوی شدیدی را منتشر می کنند که شبیه عطر خیار تازه است.
در انتهای این آخن امتداد کوچکی به نام الایزوم یا واتل وجود دارد که مورچه‌ها آن را دوست دارند، مورچه‌ها برای مصرف این زائده و خلاص شدن از شر بقیه، آخن‌ها را به داخل لانه می‌برند: بنابراین آنها پراکندگی گل گاوزبان را تضمین می‌کنند. اسمش را میرمرکوکوری بگذارید.
روغن گل گاوزبان به طور گسترده در طب گیاهی استفاده می شود، اندام های هوایی کمی کمتر است. روغن دانه با پرس سرد به دست می آید، در حالی که اندام های هوایی در زمان گلدهی، بین ماه های مه و ژوئن جمع آوری شده و در دمای اتاق در سایه خشک می شوند.
روغن گل گاوزبان سرشار از اسیدهای چرب غیراشباع است مانند: γ-لینولنیک اسید یا گاما لینولنیک اسید یا GLA (28-10%)، اسید لینولئیک (35-40%) و α-لینولنیک اسید یا آلفا لینولنیک اسید یا ALA (4- 5 درصد.
اندام های هوایی گل گاوزبان سرشار از موسیلاژ هستند، همچنین حاوی آنتوسیانین ها، فلاونوئیدها (تانن ها)، آلانتوئین و مقادیر مختلفی از آلکالوئیدهای پیرولیزیدین هستند که اثر سمی به ویژه بر روی کبد دارند. روغن فاقد این ترکیب سمی است.
روغن گل گاوزبان به اشکال مختلف وجود دارد: در کپسول، کپسول، بطری (برای کاربرد پوست). قسمت‌های هوایی را می‌توان در چای‌های گیاهی آماده و شل در کیسه‌ها یافت.
